جشن تولد نیمه بارداری

از ابتدای این هفته می خواستم برایت چند خطی بنویسم اما مدام کارهای متفرقه ای که پیش آمده، مانع شده است. پسرم روز شنبه به مناسبت طی شدن نیمی از دوران بارداری ام و نزدیک شدن به لحظه تولد تو کیک خریدیم و خاله شیدا و عمو ماهان و خاله سروناز و عمو مهران و برنا کوچولو را دعوت کردیم تا این مناسبت را به افتخار تو جشن بگیریم. خیلی خوش گذشت و من هر لحظه در دلم آرزو می کردم که این نیمه باقیمانده هم به خوشی و سلامتی طی شود و هر چه زودتر تو پسر قشنگم را در آغوش بگیرم. خودمانیم تو هم جدیداً خوب در شکم مادر ابراز وجود می کنی ناقلا. شب ها که به پشت می خوابم از صادق می خواهم که دستش را روی شکم ام بگذارد تا ژیمناستیک بازی های تو را حس کند. با هر لگدی که به شکمم میزنی پدرت هم فریادی از سر ذوق می کشد و من هم کلی قند توی دلم آب می شود. پدر می پرسید چه حسی داری وقتی راستین ورجه وورجه می کند و لگد می اندازد؟ دردت می آید؟ گفتم نه درد ندارد اما حس می کنم ناگهان توی دلم خالی می شود. هر چه هست حس خوبی است و من دوستش دارم.

راستی پدر جون ( پدر مامی) خواب دیده که من و تو با هم به ایران رفته ایم و تو حدوداً یکساله بوده ای. مادر جون ( مادر مامی) تعریف میکرد که پدرجون گفته راستین موطلایی بود و خیلی خوشگل و خوردنی و بامزه بود و مدام از تخت بالا و پایین میرفت. خلاصه پدرجون کلی با خواب تو حال کرده بود و کیفور شده بود. حالا جالب اینجاست که سری قبل که من خوابت را دیدم چشمان قهوه ای خوش رنگ و درشت، با مژه های بلند و مشکی و موهای تیره داشتی و پوستت هم سفید بود. پسرم چه بور و طلایی بشوی مثل پدرت، چه چشم و ابرو مشکی باشی و شبیه من بشوی، مطمئنم که پسر زیبایی خواهی شد. البته راستش را بخواهی من بیشتر دوست دارم بور باشی تا از صادق دو نسخه داشته باشم. حالا اگر پدرت بیاید و اینجا سرک بکشد کلی می چسبد به سقف و من باید ساعت ها تلاش کنم تا او را از آن بالا بالاها پایین بیاورم. اما عیب ندارد، اینکه تو بدانی چقدر من تو و پدرت را دوست دارم و گنجینه های زندگی من هستید، به همه چیز می ارزد. پسرم باز مامی احساساتی شد و اشک هایش سرازیر شد. پسر خوبم تا می توانی در آن دنیای دنج و آرامت استراحت کن و قوی شو چون دنیای بزرگی در انتظارت است. دنیایی که پر از تجربه هایی است که امیدوارم همیشه برایت شیرین باشند.