گزارش کار یک مادر

چقدر این ماه سریع بر من گذشت و چقدر کار نکرده داشتم و چقدر فرصت از تو نوشتن بود اما به فرصتی برای کارهای نکرده بدل شد. 

آنقدر در همین یک ماه بزرگ شده ای و اتفاقات مختلف افتاده که نمی دانم از کجا باید شروع کنم. آخرین بار برایت از جشن شکرگزاری و دیزی خوران نوشتم، امروز که روز دوم تعطیلات کریسمس است برایت از برف می نویسم و چراغانی و مردمی که جشنشان است و ما خیلی از آن سهمی نداریم. این روزها خیابان پر است از نشانه های تعطیلات و جشن سال نو و درخت کریسمس و بابانوئل

واکسن چهارماهگی ات را زدی و آنقدر پسر خوبی بودی که باورم نمی شد پسرم اینقدر صبور و شچاع باشد، شجاعتر از مادرش که از اتاق بیرون رفت تا ضجه پسرکش را نشنود. 

موهایت را کچل کردیم البته کردند. من راضی نبودم اما عمو ماهان و خاله شیدا و بابا سه نفری گفتند که کچل بهتر است و اینطور موهایت یک دست درمیاید و خلاصه این در و آن در زدن من که گفتم فقط کمی کوتاهش کنیم فایده نداشت و شما در عرض کمتر از یک ربع به ای کیوسان تبدیل شدی اما خیلی با نمک شدی و حتی با موهای کچل هم جذابی پسرم. 

کلی اصوات جدید یاد گرفته ای و خنده های شیرین و دلبرانه ات هر لحظه دل از ما می برد. عاشق تلویزیونی و جلویش که می گذارمت شروع به خنده و سخنرانی می کنی خصوصن اگر یه عدد خانم خوشگل هم در کادر باشد. 

این ماه به ایران بر می گردیم. خیلی کار نکرده دارم و پست بعدی را از ایران می نویسم